Słowo pisane ;]

Nakazuję pisać standardowym kolorem czcionki tj. białym

Naja popieram Cię.
Po pierwsze, admin offtopuje ;]
Po drugie też tego nie rozumię? Co złego w tych kolorach?
>.<"

Tym razem nie napiszę o książce którą przeczytałam ja (i bardzo się z tego cieszę).
Przeczytała ją moja siostra-Ola mająca 11 lat i będąca w 5 klasie- nie żebym się chwaliła, że w ogóle coś czyta Razz

Otóż chciałam podzielić się z wami moim szczęściem...
Doszłam do wniosku, że scena zamordowania lichwiarki przez Raskolnikowa w Zbrodni i karze jest mało "imponująca"- nie napawa strachem ani wstrętem (brak jakichkolwiek innych opisów dotyczących zmasakrowanego ciała- a wszyscy sie zachwycają "Wreszcie jest jakaś "interesująca" lektura, jak on ją tam..."), w konfrontacji z pewną sytuacją w Antku- Bolesława Prusa.
Gdy moja siostra opowiadała mi ze łzami w oczach, jak 8-letnia dziewczynka, która była chora została włożona do pieca (nie wiem jakiego) na trzy zdrowaśki, z pieca dobywały sie jęki- "Matulu wypuść", a po owych trzech zdrowaśkach dziecko nie przeżyło, stara babulinka tzw.kuma powiedziała, że stało sie to tylko dlatego, iż choroba za szybko wyszła, o mało ja się nie rozpłakałam Crying or Very sad

.
Dziwne, że się cieszę, co?
Cieszę się, że tego nie przeczytałam, ukłony w stronę pani Myszkowskiej- mojej nauczycieli polskiego w podstawówce.
Nie przeczytałam tego i nie sięgnę po to, nie dlatego że jest to lekturka dla klasy 5, ale przez to co jest tam opisane. Gdybym czytała to w wieku mojej siostry, ten obraz prześladowałby mnie tydzień, dwa dni bym płakała, nie mówiąc już o koszmarach sennych- bardzo przeżywam do dziś niektóre sytuacje, nawet jeśli są one opisane w książce jako fikcyjne.

Jednak gdybym wiedziała co znajduje sie w tej książce oszczędziłabym mojej siostrze tylu łez wylanych nad ową scena, sama powiedziała "Nie wiem jak ja to mam opowiedzieć nauczycielce- kolejny raz się rozpłakała Crying or Very sad

- przecież to jest za straszne, ona była tylko trzy lata odemnie młodsza, ona wołała, a oni jej nie wypuścili- mówiła łkając, przez co czasem nie umiałam jej zrozumieć Crying or Very sad

"- dla mnie najgorsze to widzieć płacz siostry Crying or Very sad

- choć i tak ona najczęściej mnie denerwuje, właściwie zawsze...

Oczywiście takie książki uczą dzieci, jak było kiedyś, że świat jest brutalny itd. , ale popatrzmy na wiadomości, różnorakie filmy- one widza ten świat już od maleńkości taki (ale nie jest to opisywane w taki sposób), nie da się oczywiście zupełnie osłonić je przed tym- ale można by im choć Antka odpuścić.

I przy okazji znów skrytykowałam Zbrodnie i karę- była chyba za bardzo wychwalana przez innych i poprostu troszeńkę sie rozczarowałam, oby z Weselem nie było tak samo, natomiast Potop zostaje dalej jedna z ulubionych lektur, tak jak Quo vadis i Krzyżacy- nie wiem czemu ale lubię Sienkiewicza, Adasia M. też Wink

...

Nie wiedziałeś jak to opowiadała, wiec sobie oszczędź- a ja nie ubarwiam tego.
Skoro taka wysoka kultura, to sobie to czytaj.
Zauważyłeś jak to opisałeś? W sposób osoby, która zna te realia, wie po co została napisana książka i wcale nie przejmuje sie owa sceną- i to pochwalam, ale jak mi sie zdaje nie masz lat 11? A może jesteś tylko tak wyrośnięty i na dodatek jesteś geniuszem, a jak na takie dziecko- nie masz serca. A jeśli nie to spróbuj cofnąć sie w czasie (z twoimi ograniczeniami wyobraźni sprawi Ci to niemały kłopot) i pomyśl jak byś to odebrał.
Co do Zbrodni i kary- dochodzę do wniosku, że jest to książka psychologiczna, a najbardziej podobają mi się w niej rozmowy Raskolnikowa z Porfirym Pietrowiczem (zwłaszcza przesłuchanie) i Swidrygajłowem- ogółem to on jest dla mnie ciekawszą postacią od Raskolnikowa Cool

.

hmmm nie powinienem nic tutaj pisać gdyż nie mam 'wygórowanego' gustu literackiego ... gazetka na tron i tyle:

...ale...

'Lalka' B.Prusa
II Tomy
943 strony

...Boże !!! za co !?

Mamy przeczytać "Lalkę"- dla mnie staje sie to zadaniem niewykonalnym (nakręcę Mission Impossible). Nie chodzi mi o ilość stron- zawsze lubiłam czytać- dla mnie jedyną zaletą polskiego, jako lekcji jest czytanie i omawianie książek.
Otóż w miarę czytania czuję coraz większy niesmak, mam ochotę rzucić nią o ścianę, to jest właśnie wada lektur- a mnie zdarza się to pierwszy raz- zwykłą książkę odłożyłabym i już nigdy nie tknęła, tą muszę przeczytać (a może nie Wink

).
Co mnie denerwuje... panna Izabela i jej ojciec- dla mnie są egoistami, którzy nawet o tym nie wiedzą i łudzą sie, że pomagają innym, albo że znają świat- uwagi Izabeli o tym jak dobrze maja się zwykli ludzie albo jej uwagi nad wyższością wobec Wokulskiego, który stanie sie jej powiernikiem (nie dba w swych wypowiedziach o uczucia Stanisława- tak jakby tylko arystokraci czuli naprawdę). Nie wiem nawet czemu, ale zirytowała mnie scena, w której pan Łęcki przytula swą córkę i patrzy w lustro myśląc jak ładnie wyglądają oboje będąc smutni.
Natomiast Wokulski, że tak powiem- to spoko gościu, choć stary i chyba mający jakąś manię prześladowcza w stosunku do panny Łęckiej- miał sobie odpuścić jak go nie chciała na początku- aż go czasem szkoda.
Dotąd najbardziej podobał się mi opis bitwy, w której brał udział pan Rzecki wraz ze swym przyjacielem.

Nie wiem jak dotrwam do końca...

A jak Wam idzie czytanie (jeśli czytanie chodzi Rolling Eyes

) ?

ja aktualnie jestem na 400 stronie... jutro skończę pierwszy tom Wink

(przynajmniej mam taką nadzieję)

Właśnie czytam jedną z najlepszych książek Very Happy

, właściwie to taką małą encyklopedyjkę Smile

.
Otóż jej tytuł brzmi "Tajemnice historii- Polska, Europa, Świat".
Niech was nie zwiedzie jej grubość (700 stron), jest ona naprawdę przyjemna w czytaniu, zwłaszcza, że zawiera bardzo wiele ilustracji i map.
Wiem, że niewielu lubi, a zwłaszcza "potrafi" czytać książki dotyczące historii (słyszałam nawet o przypadkach zaśnięcia nad nimi).
Jednak do naszego liceum chodzą same wybitne postacie Cool

Książka ta jest niezwykle interesująca, bo nie opowiada takich suchych (czytaj: nudnych) faktów. Może historia byłaby odrobinę ciekawsza na lekcjach (pani profesor czasami wtrąca ciekawsze historie), gdyby w książkach było choć odrobinę pikantniejszych, fascynujących i zbliżających do nas postacie historyczne (nie byli tak drętwi jak się nam czasami wydaje, a zwłaszcza w Polsce; w krajach Zachodu, gdzie była tzw. etykieta hiszpańska, robiono prawdziwe ceregiele dotyczące rodziny królewskiej np. podczas audiencji zachowywali sie jak posągi, prawie się nie ruszali) zdarzeń.
Np. Czy wiedzieliście, że żył kiedyś Polak, rodem z Lwowa, który stał się trzecim europejczykiem opisującym Chiny i herbatę Very Happy

(herba the - zioło the). Lub, że mieliśmy w dynastii Piastów bardzo wielu lubiących popijawy i rozpustę książąt? Np. Gdy nasz Kazimierz Wielki, odwiedził swoja siostrę Elżbietę Łokietkównę na dworze jej męża Karola Roberta na Węgrzech, uwiódł młodziutką pannę (podobno zwabiła ją do komnaty Kazimierza jego siostra), Klarę Zach... Jak wiadomo ojciec chciał się mścić, za pohańbienie córki i jak myślicie co zrobił? Otóż wpadł do sali gdzie była rodzina królewska i rzucił sie na króla, królowa Elżbieta stanęła w obronie męża i... straciła cztery palce. Szkoda tego ojczulka, który został od razu zabity, a zwłaszcza jego córki, Klary, której obcięto nos, wargi i ręce, potem obwożono po okolicznych miastach. A co z naszym królem? Zdążył wyjechać Razz

...
To tylko dwie historie i może nawet nie najciekawsze, książka liczy ich 120. Zakładam, że jeszcze coś o niej wspomnę Razz